Huubje’s Halloweennacht

🎃 “Huubje en de Nacht van de Halloweense Horror (van de verkeerde soort)”

Of: hoe Moira glitterde, Luma gilde, Vladje zuchtte en Huubje stal de show (en de snoep)

🌑 1. De voorbereidingen – Of hoe Vladje zijn laatste greintje geduld verloor

Halloweenavond.
De lucht rook naar herfst, pompoen en pure zinloosheid.
Moira stond in de woonkamer te roepen:
“VLÁDJE! We moeten vertrekken, het is Halloween!”

Vladje zat in zijn stoel, met een glas wijn, en zei zonder op te kijken:
“Waarom? Ik ben al elke dag verkleed als iemand met energie.”

“Kom nu, we gaan trick or treaten!” zei Moira.
“Wij zijn volwassen mensen,” bromde Vladje.
“Dat heeft u niet tegengehouden om gisteren nog ruzie te maken met een stofzuiger,” zei Moira terug.

Vladje keek even op. “Die begon eerst.”

🧙‍♀️ 2. De kostuums – Waar het misging nog voor het begon

Moira had zich als heks verkleed, met een jurk die bij elke stap glitterde als een discobal met overgewicht.
“Wat vind je?” vroeg ze trots.

“Je lijkt op een glitterbom die spijt heeft,” zei Vladje.

Luma kwam binnen als “Glitterfee van de Nacht”.
Ze straalde letterlijk — waarschijnlijk omdat ze zichzelf per ongeluk met een lichtgevende spreuk had geraakt.
“Moira! Kijk! Ik gloei van binnenuit!”
Vladje: “Dat heet brandend maagzuur, kind.”

Huubje kwam binnen met een pompoenemmer in z’n bek.
“Wat ben jij?” vroeg Moira.
“Ik ben… honger.”

👻 3. De ronde – Of hoe een simpele straat in chaos veranderde

Het plan was simpel: een paar huizen bezoeken, snoep ophalen, lachen.
Maar met deze vier?
Simpelheid was iets voor andere mensen.

Bij het eerste huis:
Luma liep naar de deur, zwaaide haar toverstaf en riep:
“Open sesame!”

De deur ging effectief open.
De bewoner stond met een pan soep in z’n hand.
“Hoe deed je dat?”
Luma: “Pure magie!”
Vladje: “Of gewoon een slecht slot.”

🍬 4. Huubje’s snoepterror

Huubje ontdekte snel dat mensen hem extra veel gaven “omdat hij zo schattig was”.
Binnen een kwartier had hij zes emmers snoep.

“Huubje, deel eens wat!” zei Moira.
Huubje knorde. “Nee. Mijn. Suiker.”
En beet in een marsreep alsof het zijn levenswerk was.

Even later stond hij te trillen van energie, z’n ogen groot als tennisballen.
Hij rende in cirkels rond Vladje, sprong tegen diens mantel en gromde:
“KIJK IK BEN EEN VLEERMUIS.”
Vladje: “Je bent een teleurstelling met stekels.”

🎭 5. Moira en de Bezem des Ongeluks

Moira besloot haar “heksentruc” te tonen voor een groep kinderen.
Ze ging op haar bezem staan en riep:
“Let op, kinders! Heks Moira stijgt op!”

…en gleed prompt uit op een lolly, viel achterover in een pompoenmand en bleef steken met haar hoed over haar ogen.

De kinderen applaudisseerden.
Eén riep: “Dat was keigoed nep, mevrouw!”
“Dat was niet nep!” riep Moira vanonder de pompoenen.
“Dat was tragisch,” zei Vladje.

🕸️ 6. Luma’s glittervloek

Luma probeerde intussen “de straat gezelliger te maken” met magie.
Ze zwaaide met haar staf, sprak een spreuk uit en…
POEF!

De hele voortuin van een oud dametje veranderde in roze glitter.
De heg. De deurbel. De kat.
Alles.

De oude dame kwam naar buiten, keek naar haar fonkelende huis en zei kalm:
“Kind, ik woon nu officieel in Barbieland.”

Vladje knikte langzaam.
“Gecondoleerd, mevrouw.”

💀 7. De buurtpaniek

Het duurde niet lang of er waren klachten.

Iemand dacht dat Moira een vuilniszak was die tot leven kwam.
Iemand anders beweerde dat de lucht rook naar “sprankelende wanhoop”.
En de bakker klaagde dat Huubje de helft van zijn uitgestalde Halloweenkoekjes had gestolen.

Huubje zat met kruimels in zijn stekels en zei:
“Bewijsmateriaal? Nergens te vinden.”

Moira probeerde de schade te herstellen door haar bezem te gebruiken als "hulpmiddel"… maar sloeg per ongeluk een pompoenlantaarn door het raam van de buren.

“Het was een magische windvlaag!” riep ze.
Vladje: “Ja, die kwam uit uw arm.”

🕷️ 8. De confrontatie met de tieners

Op het dorpsplein stonden tieners in horroroutfits.
Ze lachten toen ze Vladje zagen in z’n laken.
“Ha! Kijk, een oude spook!”

Vladje keek hen aan, zijn stem droog als kalk:
“En kijk, een bende hormonen in kostuum. Wie wil er de volgende midlifecrisis winnen?”

De tieners dropen af.
Luma klapte enthousiast.
“Je hebt ze weggesproken met pure negativiteit! Da’s magie!”
Vladje: “Ja. Zwarte magie genaamd sarcasme.”

🪦 9. De thuiskomst – Of wat er overbleef van hun waardigheid

Na drie uur rondslenteren, vijf incidenten, één glitterkat en een bezem in de dakgoot, keerden ze huiswaarts.

Moira stortte neer op de zetel.
“Ik wou gewoon wat sfeer…”
Vladje plofte neer naast haar, met een zucht die klonk alsof hij zijn ziel uitademde.
“De sfeer is hier gestorven, Moira. En ik ga er straks bij liggen.”

Luma kwam binnen met nog steeds glinsterende vleugels.
“Ik vond het magisch! Iedereen straalde! Zelfs de kat!”
Huubje rolde binnen met zijn snoepemmer, liet een luide BRRRRTTT en zei:
“Dat was de geest van Halloween.”

Het behang kwam een beetje los.
Iedereen zweeg.

Na een paar seconden zei Vladje:
“Mooi. Zelfs de muren proberen nu te ontsnappen.”

🍫 10. Epiloog

Tegen middernacht zaten ze met warme chocolademelk (zonder suiker voor Huubje, die was nog steeds hyper).

Moira: “Volgend jaar doen we iets rustiger.”
Luma: “Ik doe een glittervrije spreuk!”
Huubje: “Ik eet eerst.”
Vladje: “Ik verhuis.”

Er viel een stilte.
Een pompoen viel om.
De lamp flikkerde.

“Gezellig, hè,” zei Moira.
Vladje keek haar aan, fronste en zei:

“Dit was geen Halloween. Dit was groepstherapie met een rampenthema.”