De Gave van Binnenhuisellende

🏠 Hoofdstuk 1 – De Grote Beslissing

Het begon, zoals alle catastrofes die naar lijm en wanhoop ruiken, met één simpele zin.

Moira keek rond in hun woonkamer – een ruimte die eruitzag alsof een trol en een tornado er samen een brunch hadden gehouden.
“Vladje,” zuchtte ze, “we hebben nieuwe meubels nodig. Deze bank ademt verdriet.”

“Dat is niet de bank,” zei Vladje droog. “Dat ben ik.”

Huubje lag op de oude zetel te knagen aan een poot.
“Te laat. Die stoel is al half opgegeten.”

Luma sprong binnen, glinsterend als altijd.
“OH WAT GEZELLIG! We gaan shoppen! Ik voel het al: pastelkleuren, zachte stofjes, en misschien een spiegel die complimenten terugzegt!”

Vladje gromde.
“Ik ga alleen mee om te zorgen dat niemand een bank kiest die ‘zonnig okergeel’ heet.”

🪑 Hoofdstuk 2 – De Hel van Huis & Haard

De winkel heette “Hemel op Huisniveau”, maar rook naar lijm, stress en wanhoop.

Shanti stond er achter de toonbank.
Ja, die Shanti. De yogalerares. Ze was van carrière veranderd na haar “traumatische chakra-incident”.
“Welkom, lieve zielen. Zoek je rust in je interieur?”

Vladje: “Ik zoek vooral een uitgang.”

Luma huppelde naar een vitrinekast.
“Oooh! Kijk, deze lijkt te glimlachen! Mag ik hem adopteren?”

Huubje sprong op een salontafel en gromde: “Deze is te wiebelig. Perfect om te breken.” KRAK.

Shanti glimlachte zen.
“Dat is geen breuk, dat is transformatie.”

Vladje fluisterde tegen Moira:
“Als ze nog één keer ‘energie van het hout’ zegt, steek ik het in de fik.”

📦 Hoofdstuk 3 – De Flatpack van het Kwaad

Ze kochten (volgens het bonnetje) een eettafel, twee stoelen, een kastje en een lamp.

Wat ze meekregen, was echter:

• een houten puzzel met 342 schroeven,

• drie stoelen zonder poten,

• één poten zonder stoel,

• en een sprekend kussen dat elke zucht beantwoordde met: “Dat is een gevoel, laat het toe.”

“Waarom praat dit kussen tegen me?” vroeg Vladje.
Shanti glimlachte mysterieus.
“Het activeert bij negatieve emoties.”

Het kussen: “Ik hoor frustratie in je stem.”
Vladje: “Ik hoor moordlust in de mijne.”

💸 Hoofdstuk 4 – Kassadrama

Bij de kassa begon het.

Shanti: “Dat wordt 489,99 zilveren munten.”
Vladje: “Onmogelijk. We hebben niets gekocht dat functioneert.”
Shanti: “Rust is onbetaalbaar.”

Vladje: “Dan zou dit gratis moeten zijn.”

Hij probeerde te betalen met een handvol vleermuismunten uit Transsylvanië.
Shanti weigerde.
“Wij accepteren geen duistere valuta.”

De kassalade klemde vast. Vladje trok. De lade beet terug.
Huubje sprong op de toonbank. Luma zong iets over “liefde en licht”.
Er vloog glitter, kassabonnetjes en één verdwaalde lamp de lucht in.

Moira probeerde te sussen:
“Ademen, iedereen, ademen!”

Vladje: “Ik adem alleen nog woede.”

🧚‍♀️ Hoofdstuk 5 – De Vlucht van de Verwarde Winkelwagens

Toen ze eindelijk buiten stonden, bezaten ze:

• één sprekend kussen (dat nu Moira’s naam kende),

• een kapotte stoel,

• een lampvoet zonder lamp,

• en een adoptieformulier voor een emotioneel beschadigde vaas (Luma’s schuld).

Geen van de meubels die ze wilden.

Vladje: “We zijn gekomen voor een bank, en we gaan naar huis met existentiële pijn.”
Huubje: “En een snack. Die stoel smaakt naar wanhoop en eikenhout.”

🏚️ Het Nieuwe Interieur

Thuis probeerden ze alles in elkaar te zetten.
Drie uur later zat Vladje verstrikt in een houten paneel.
Moira las de handleiding achterstevoren.
Huubje gebruikte de schroeven als tandenstokers.
Luma versierde de kast met glitter en bloemen.

Het sprekende kussen zei zacht:
“Zie je? Chaos is óók een vorm van harmonie.”

Vladje: “Als jij niet binnen tien seconden stil bent, word je een deurstop.”

✨ Naschrift – Shanti’s Laatste Zenuw

De volgende dag kreeg Moira een brief.
Van Shanti.

“Lieve zielen, ik heb besloten opnieuw van beroep te veranderen.
Vanaf nu verkoop ik ijsbergen in IJsland. Ze luisteren beter dan klanten.
Namasté, en laat de kast in je hart openstaan.”

Huubje: “Mag ik die kast opeten?”
Vladje: “Alleen als hij stil is.”