De Grote Petanque Ramp

Balletjes, Boosheid & Buikgas: De Grote Petanque Ramp

Het was een zeldzame zonnige middag. De lucht rook naar gras, lichte wanhoop en… lavendelkoekjes. Vladje stond al met één voet in zijn kist, klaar om zich voor te doen als overleden om onder de activiteit uit te komen.

"Nee hoor, vriendje," zei Moira streng, terwijl ze zijn schouder pakte. "Vandaag gaan we gezellig petanque spelen."

"Petan-watte?" gromde Vladje. "Is dat iets met geweld?"

"Nee, dat is pétanque," zei Luma, die met haar elfenvleugels enthousiast boven de grond fladderde. “We gooien ballen naar een kleinere bal en dan—”

“Stop.” Vladje stak z’n hand op. “Je had me al verloren bij we gooien.”

🧨 De Grote Petanque-Start

Ze stonden op een open veldje, vlak naast een oude boom die eruitzag alsof hij er net zo weinig zin in had als Vladje. Moira had een houten kist mee met metalen petanqueballen. Huubje probeerde ze direct op te graven, denkend dat het geheime eieren waren.

“Ze zijn te hard!” piepte hij beledigd, en beet in een bal. Zijn tand knakte. “Dit is een leugenbal!”

Moira begon het spel. Ze mikte, gooide… en raakte met chirurgische precisie de kleine bal: de but.

“Moira, hoe kan jij in alles winnen?!” jammerde Vladje.

“Omdat ik alles met woede doe,” zei ze sereen. “En mijn bezem heeft richtingsadvies gegeven.”

🧚‍♀️ Luma's Luchtballade

Luma wilde ook een bal gooien. Ze tilde er eentje op, haar vleugels trilden. Ze gaf een keiharde zwaai… maar de bal was zwaarder dan haar hele lichaam. Ze verloor haar balans, vloog in een elegante boog door de lucht en plofte samen met de bal in een struik.

“Ik ben één met het gras,” fluisterde ze terwijl bloemetjes op haar hoofd landden. “Zo voelt dus ware verbinding…”

Ze lag daar. Niemand had het door.

🧄 Vladje’s Vluchtpogingen

Vladje keek rond. “Ik zie een kraai. Dat is een teken. Ik moet terug naar m’n graf.”

“Probeer het,” zei Moira. “Je hebt de bezemklampregel geactiveerd.” Ze tikte met haar bezem. Vladje werd omsingeld door een lichtgevende cirkel.

“Ik ben verdoemd,” mompelde hij.

“Ja,” zei Huubje, “maar dat wisten we al sinds aflevering drie.”

💨 Huubje’s Wraak

Omdat hij geen bal kapot kreeg, besloot Huubje dan maar zijn frustratie los te laten op de groep.

Letterlijk.

PFFFFTTT

Een scheet die klonk als een middeleeuws rooksignaal verspreidde zich over het veld. Zelfs de bal begon te roesten. Huubje rende gillend weg van zijn eigen aanval.

“DAT WAS GEEN PLANNING!” gilde hij. “IK RUIK KLEUTERSCHOOL EN OMA!”

🥇 De Spanning Stijgt

Moira en Vladje bleven als laatste over. De score was gelijk. Vladje gromde, concentreerde zich, trok zijn capuchon dieper over zijn hoofd.

Hij mikte. Hij gooide.

De bal rolde… rolde… en… raakte een mol. De mol beet de bal terug naar Vladje.

Moira gooide haar laatste bal. Het gleed perfect, kalm, doelgericht… en landde exact tegen de but.

Ze grijnsde. “Wéér gewonnen.”

Vladje viel op zijn knieën. “Waarom? Waarom altijd jij?!”

“Misschien omdat ik niet probeer te onderhandelen met een mol tijdens het spel,” snoof Moira.

🌸 De Vergeten Elf

De zon zakte. Huubje sliep in een boom. Moira poetste haar winnende bal. Vladje probeerde een officiële klacht in te dienen bij ‘Het Genootschap Voor Eerlijke Spelballetjes’.

Niemand merkte dat Luma nog steeds onder de struik lag. Haar vleugel trilde.

“Hallo?” riep ze zacht. “Ik geloof dat ik ben... geaard?”

Niemand reageerde.

Ze zuchtte dromerig. “Misschien heeft het universum me hier geplaatst om met mieren te daten…”

🧃 Einde met een PLOF

Terug thuis dronk Moira een lavendelthee. Huubje zat met een wasknijper op zijn neus. Vladje lag op de bank met een ijszak op zijn ziel.

“Ik haat sport,” mompelde hij.

“Je haat alles,” zei Moira.

“Niet waar,” zei hij. “Ik haat dingen actief.”

Een doffe PLOF klonk buiten.

“Is dat Luma?” vroeg Moira.

“Nee, dat was de liefde die ik voor dit spel had. Die viel net van een klif.”

Ze giechelden. Nou ja, behalve Vladje. Die gromde. En Luma? Die lag nu te picknicken met een mierenfamilie en overwoog hen uit te nodigen op haar volgende bruiloft.

Einde. Of, zoals Huubje zou zeggen:
"Eerst stinken, dan denken."