🎄 Kerstavond in Huize Chaos

Of: De Nacht dat de Kerstboom Besloot Genoeg te Hebben van Gezelligheid

🕯️ Hoofdstuk 1 — De goede bedoelingen (en het slechte plan)

“Deze kerst,” zei Moira vastberaden, “wordt gezellig. Geen gemopper, geen sarcasme, geen vuurwerk in de keuken.”

“Dus… geen kerst,” zei Vladje droog.

“Jawel, een echte kerstavond, met eten, kaarsen, sfeer—”

“—en stress,” vulde Vladje aan, terwijl hij een glas wijn inschonk. “Veel stress. Mijn favoriete kerstingrediënt.”

Huubje zat op het tapijt, keek naar de doos met kerstversiering en zei:
“Waarom hangt er overal glitter? Dat spul kruipt in m’n stekels en komt er in april nog uit.”

Luma sprong binnen met een doos kerstballen en een gezicht vol enthousiasme (en lijm).
“IK HEB GLITTERGANGERS GEMAAKT! Kijk, ze dansen!”

Drie versierde kerstballen begonnen langzaam van de tafel te rollen.
“Ze dansen inderdaad,” zei Vladje, “recht richting hun dood.”

🎅 Hoofdstuk 2 — De boom der wanhoop

De boom stond in de woonkamer.
Een pracht van een den… op papier.
In werkelijkheid: scheef, overbelicht, en met een verlengsnoer dat rookte alsof het zijn laatste uur sloeg.

Moira: “Kijk hoe sfeervol!”
Vladje: “Het ziet eruit alsof een discotheek explodeerde in een bos.”

Luma probeerde een ster bovenop te zetten, verloor haar evenwicht en hing ineens zelf bovenin de boom.
“IK BEN HET KERSTENGELTJE!” riep ze.

“Eerder het probleemengeltje,” bromde Vladje.

Huubje knabbelde ondertussen aan de snoer van de lichtjes.
“Waarom smaakt kerst naar koper?”

Zzzzzap!

Een kleine vonk vloog uit het snoer.
Huubje sprong achteruit, zijn stekels statisch overeind.
“Oké,” gromde hij, “kerst heeft me teruggeslagen. Aangenaam.”

🧑‍🍳 Hoofdstuk 3 — De maaltijd (of hoe kalkoen in brand vliegt)

Moira stond in de keuken met een schort waarop stond: ‘Ho Ho Hopelijk Gaat Dit Goed’.

“Het recept zegt: zachtjes garen op 180 graden,” zei ze opgewekt.
Vladje keek in de oven. “Zachtjes? Het ding lijkt de hel zelf te belichamen.”

Luma strooide suiker over alles wat ze zag.
“Zo wordt alles magisch!” riep ze, terwijl ze per ongeluk de kalkoen bestrooide met glittersuiker.

Een kwartier later was de oven een disco.
De kalkoen schitterde als een discobal en floot zachtjes.

Huubje rook eraan. “Hij leeft nog.”
Moira: “Dat is de kerstspirit!”
Vladje: “Dat is salmonella met attitude.”

🍷 Hoofdstuk 4 — Het diner (of: hoe gezelligheid stierf)

De tafel zag eruit alsof een kind van vijf met cafeïne de decoratie had gedaan: overal slingers, lichtjes, glitters, én een plastic rendier met een kerststropdas.

Moira: “Iedereen klaar voor een sfeervol diner?”
Vladje: “Ik ben al misselijk van de sfeer.”

Luma: “Ik heb de wijn gezoet met honing en een vleugje sprankel!”
Vladje: neemt slok, fronst “Het smaakt alsof een eenhoorn in m’n glas gevallen is.”

Huubje zat op zijn stoel, kreeg een bord met spruitjes en zuchtte.
“Wie heeft besloten dat kerstgroenten strafwerk zijn?”

Luma begon te zingen.
“Jingle bells, jingle—”

“Luma, stop,” zei Moira.
“Maar ik voel de kerstenergie!”
“Ja, en ik voel hoofdpijn,” zei Vladje.

💥 Hoofdstuk 5 — De kerstboom slaat terug

Terwijl ze aten, begon de boom zachtjes te trillen.
“Moira,” zei Vladje langzaam, “ik denk dat je boom epileptisch is.”

“Hij voelt de feestvreugde!” zei Moira trots.

De lichtjes knipperden sneller. De piek begon te roken.
Huubje sprong op. “Dekken! De boom laadt zich op!”

PATS!

De piek schoot als een raket tegen het plafond.
Een regen van glitters, ballen en verbrand plastic daalde neer.

Luma gilde: “KIJK, EEN WONDER!”
Vladje: “Ja. Een wonder dat we nog leven.”

Huubje dook in de gordijnen. “De geur van gebrande dennentak… m’n favoriete nachtmerrie.”

🔥 Hoofdstuk 6 — De nasleep

De boom lag half op de grond. De kalkoen was zwart. De wijn smaakte naar as en glitter.
Luma zat onder de tafel te huilen van het lachen.
“Dit was de beste kerst ooit!”

Moira probeerde de schade op te nemen.
“Misschien… moeten we volgend jaar gewoon gourmetten.”

“Of gewoon niks doen,” zei Vladje. “Dat is pas stille nacht.”

Huubje stak z’n kop uit de keuken.
“De boom is dood, de oven rookt, en ik ruik mezelf door de stress. Zalig kerstfeest.”

🌙 Epiloog

Later die avond zaten ze op de bank, in een kamer die rook naar rook en wanhoop.
Luma sliep met een glitterende sjaal om.
Moira zat te glimlachen.
“Oké, toegegeven… het was chaotisch. Maar we waren samen.”

Vladje keek haar aan, zuchtte, en zei:
“Ja. En dat was het probleem.”

Huubje liet zachtjes een scheet, keek voldaan en mompelde:
“Zo. Nu is het officieel voorbij.”

EINDE
(Of zoals Vladje het noemde: “De enige kerst die me geleerd heeft dat wijn een levensbehoefte is.”)