🎆 Nieuwjaar in Huize Chaos

Of: De nacht dat Huubje tijdelijk een satelliet werd

🕕 Hoofdstuk 1 — De goede bedoelingen

Het was oudejaarsavond in Huize Chaos.
Moira had besloten dat dit jaar alles anders zou gaan. Geen ruzie, geen ontploffingen, geen betoverde drankjes, en zeker geen brand.

“Een frisse start,” zei ze, terwijl ze sterretjes aanstak in de woonkamer.
“Een frisse start,” herhaalde Vladje droog, “in een huis dat naar verbrande kalkoen ruikt van vorig jaar.”

Luma vloog al drie uur door het huis met confetti. “Ik voel de vibe! Dit jaar wordt puur LIEFDE! En GLITTER! En—”
“Hoofdpijn,” mompelde Vladje.

Huubje zat in een kartonnen doos in de hoek en gromde.
“Waarom vieren jullie iets wat morgen exact hetzelfde is als vandaag, behalve dat ge meer rommel hebt en minder slaap?”

“Huubje,” zei Moira lief, “het is een moment van hoop!”
“Hoop op wat? Minder lawaai? Vergeet het maar, er staan buiten mensen te schreeuwen naar vuur.”

🍾 Hoofdstuk 2 — De voorbereiding

De tafel was gedekt met hapjes, bubbels en wat Vladje noemde: “voedsel dat verdacht knettert.”
Moira had toastjes gemaakt met zalm, brie, en iets wat ze “een spirituele dip” noemde.
Niemand wist wat erin zat, maar het gloeide een beetje.

Luma had champagneflessen versierd met glitters en kleine hartstickers.
“Voor extra liefde bij elke slok!”

“Of een glitterlong,” zei Vladje.
Hij nam een slok en kuchte. “Ja, bevestiging.”

Huubje zat onder de tafel met een mini-hoedje scheef op z’n kop.
“Ik waarschuw u allemaal,” gromde hij. “Als iemand probeert me een kus te geven om middernacht, bijt ik vingers af.”

🧨 Hoofdstuk 3 — Buitenpret

Om kwart voor twaalf besloten ze vuurwerk te kijken in de tuin.
Moira had netjes een pakket gekocht genaamd ‘Sterrenregen Deluxe’.
Vladje had daar weinig vertrouwen in.

“Waarom steken we explosieven aan voor plezier? Dat is geen feest, dat is Darwin in actie.”

Luma had ondertussen alles betoverd.
Elke vuurpijl die de lucht in ging, liet een hartje of een glimlach zien.
De buren stonden te juichen.

Tot Huubje nieuwsgierig werd.
“Wat is dat voor herrie? Laat eens zien.”

Hij trippelde dichter bij het vuurwerkpakket, snoof eraan, en besloot:
“Ruikt raar. Vast eetbaar.”

💥 Hoofdstuk 4 — De vlucht van Huubje

Er klonk een fzzzzzzzztttt.
Vladje draaide zich om.
“Huubje, wat doe je—”

PANG!

Een vuurpijl schoot de lucht in — mét Huubje eraan vast.
Zijn stekels zaten verstrengeld in de lont.

“AAAAAAAAH IK WIL HIER NIET ZIJN!” gilde hij, terwijl hij als een prikkelige raket door de lucht vloog.

“HUUBJE!” schreeuwde Moira.
“HIJ IS GELANCEERD!” riep Luma enthousiast.
“Nou,” zei Vladje droog, “dat was onverwacht efficiënt.”

Ze keken omhoog.
Een gouden spoor trok over de hemel, gevolgd door een klein, boos gegil:
“WAAROM HEEFT NIEMAND EEN HANDLEIDING VOOR DIT?!”

🪂 Hoofdstuk 5 — De terugkeer

Tien minuten later landde Huubje in de tuin van de buren.
Een vuurpijl was in zijn stekels blijven hangen, en hij gloeide lichtjes.

Hij strompelde naar binnen, rokerig en boos.
“Volgend jaar,” zei hij hijgend, “vier ik nieuwjaar onder een deken, in een kelder, met oordoppen.”

Luma vloog op hem af. “Oooooh, je straalt letterlijk! Zo mooi!”
“Ik straal van pure woede,” gromde hij. “En waarschijnlijk van radioactiviteit.”

Moira probeerde zijn stekels te blussen met een glas champagne.
Dat spetterde.
Huubje siste.
“Geweldig. Nu ruik ik naar dronken hamster.”

🎇 Hoofdstuk 6 — Middernacht

De klok sloeg twaalf.
Luma strooide hartjes door de kamer.
Moira riep: “Gelukkig nieuwjaar!”
Vladje mompelde: “Zelfde ellende, nieuwe kalender.”

Huubje zat op een kussen, half verbrand, en zei:
“Wat vieren we precies? Dat ik nog leef? Want dat is voorlopig het enige positieve nieuws.”

Moira gaf hem een oliebollentje.
“Voor de moed.”
Huubje keek ernaar. “Vet, deeg en spijt. Perfect symbool voor dit jaar.”

Luma begon een liefdespreuk te zingen.
Plots begonnen alle champagneglazen zachtjes tegen elkaar te klinken, alsof ze meezongen.

Vladje keek ernaar, fronste, en zei:
“Zelfs het servies heeft meer sociale energie dan ik.”

🎆 Hoofdstuk 7 — De nasleep

Een uur later zat Vladje in zijn stoel, gewikkeld in een dekentje, met een glas wijn.
“Nieuwjaar is gewoon Kerst, maar met meer lawaai en minder rede.”

Moira probeerde optimistisch te blijven.
“Maar we zijn samen! Dat telt.”

“Ja,” zei Vladje, “en m’n trommelvliezen tellen mee.”

Huubje gromde vanuit zijn mandje.
“Ik tril nog van de schok. Als iemand ooit zegt ‘knal goed jaar’, spuug ik op hun schoenen.”

Luma keek naar het raam, waar nog een laatste vuurpijl de lucht in ging.
“Wauw… kijk hoe mooi! Een hartje!”

Vladje zuchtte.
“Of een noodsignaal van iemand die hetzelfde meemaakt als wij.”

🌅 Epiloog — De ochtend erna

Om negen uur ’s ochtends lag de woonkamer vol met lege glazen, confetti, en een brandplek in de vorm van Huubje.

Moira liep rond met een dweil.
Luma zong een vrolijk “Happy New Year, Happy Chaos!”
Huubje gromde vanuit een sok: “Ik vier volgend jaar middernacht in een bunker.”

Vladje nipte aan zijn koffie.
“Het nieuwe jaar is begonnen. En ik ben al klaar met mensen.”

Moira glimlachte.
“Maar geef toe, Vladje, diep vanbinnen vond je het toch een beetje magisch?”

Hij keek haar aan, serieus.
“Magisch? Zeker. Als in: het is een wonder dat we nog een huis hebben.”

Huubje rolde zich op, stekels nog half verkoold.
“Volgend jaar ga ik vuurwerk vergeten. Letterlijk. Ik steek gewoon mezelf in winterslaap.”

Luma fladderde ernaast, gaf hem een kusje op de neus, en zei:
“Gelukkig nieuwjaar, knorrel!”

Huubje snoof, keek haar aan, en zei:
“Gelukkig? Nog nooit gehoord van een ongelukkiger begin.”

Vladje grijnsde.
“Dan doen we iets goed.”

💥 EINDE — of, zoals Huubje het noemde:
“Het jaar waarin ik letterlijk afgeschoten werd en tóch nog moest opruimen.”