Het begon zoals alle slechte ideeën van Moira beginnen: met enthousiasme.
“Vladje! We gaan vandaag cultuur opsnuiven!”

Vladje keek van zijn koffie op alsof ze net had voorgesteld om in lava te gaan zwemmen.
“Cultuur? De laatste keer dat jij dat zei, eindigden we in een kaasfondue met zingende nonnen.”

“Dit keer is het anders!” zei ze trots. “We gaan naar het Martelmuseum van Brugge!”

Hij kneep zijn ogen samen.
“Ah. Dus wéér een dag waarop ik per ongeluk gegijzeld word.”

Huubje klapte in zijn handen. “Martelen? Klinkt leuk! Kan ik meedoen?”

“Het is een museum,” zuchtte Vladje. “Niet een workshop.”

“Dan ga ik wel gewoon kijken,” zei Huubje, met een blik die niemand geruststelde.

🏰 Aankomst in Brugge

De groep arriveerde bij het museum — een oud, donker gebouw dat rook naar geschiedenis, stof en existentiële angst.
Vladje voelde zich meteen thuis.

“Eindelijk een plek waar ik niet hoef te glimlachen,” mompelde hij tevreden.

Moira daarentegen glunderde. “Oooh, kijk eens naar die folterstoel! Wat een vakmanschap!”

De gids glimlachte ongemakkelijk. “Dat is een replica uit de 16e eeuw.”

“Kan ik hem reserveren voor Luma’s verjaardagsfeest?” vroeg Moira serieus.

Luma, gehuld in glitter, giechelde. “Wat een leuke kruk!”

“Dat is een pijnbank,” zei de gids droog.

Huubje knikte goedkeurend. “Efficiënt. Multifunctioneel meubilair.”

🔗 De Rondleiding van Rampspoed

De gids probeerde zijn verhaal te doen, maar had duidelijk niet op dit gezelschap gerekend.

“Hier zien we de ijzeren maagd, gebruikt voor—”

“Voor mijn ex!” riep Moira enthousiast. “Kan die nog besteld worden?”

De gids knipperde. “Eh… nee, mevrouw, dit is enkel voor educatieve doeleinden.”

“Educatief? Perfect! Huubje, kijk, dat is wat er gebeurt als je wéér in de koelkast duikt na middernacht.”

Huubje trok zijn neus op. “Zolang het geen geur-maagd is, overleef ik het.”

Ondertussen had Vladje zich in een hoekje verschanst, met zijn armen over elkaar.
“Wat een charmante plek. Zo veel creativiteit, en toch geen wifi.”

Moira wees op een rek met kettingen.
“Oooh, dit zou mooi staan in de woonkamer!”

“Bij jou in huis is dat niet decoratie,” mompelde Vladje. “Dat is functioneel.”

🪤 Het Incident met de Duimschroeven

De gids liep verder: “Dit hier is een authentieke duimschroef.”

Vladje snoof. “Ah, middeleeuwse stressballen.”

“Het diende om bekentenissen af te dwingen.”

Moira: “Ik gebruik gewoon vragen over gevoelens, werkt ook prima.”

Terwijl iedereen lachte, hoorde men ineens een klik.
Iedereen draaide zich om.

Vladje stond met zijn mouw vast in een ijzeren armklem.
Zijn gezicht was een schilderij van spijt.

“Serieus,” zei hij droog, “ik raak één keer iets aan, en de geschiedenis grijpt terug.”

De gids holde naar hem toe.
“Blijf kalm, meneer, ik haal het los.”

“Geen haast,” zei Vladje sarcastisch. “Ik heb alle tijd. En geen gevoel meer in mijn hand.”

Huubje kwam dichterbij en fluisterde:
“Wil je dat ik het los blaas?”

Vladje zuchtte. “Als je bedoelt wat ik denk dat je bedoelt, blijf dan ver bij me vandaan.”

💨

Te laat.
De geur dreef langs de gids.
De man hapte naar adem.

“Mijn hemel!” riep hij. “Wat is dat?!”

“Biologisch wapen,” zei Vladje droog. “Huubje’s bijdrage aan de martelgeschiedenis.”

🩸 Moira’s Creatieve Inspiratie

In de volgende kamer glommen Moira’s ogen.
“Zó veel leuke ideeën! Die touwconstructie daar – dat zou ik kunnen gebruiken voor huishoudelijke discipline.”

“Je bedoelt ‘Huubje aan de stoel binden’,” zei Vladje.

“Precies!” zei ze trots. “Of Vladje, als hij weer te veel zucht.”

“Dan heb je een touw tekort,” bromde hij.

Luma stond ondertussen te poseren naast een schedelmasker.
“Kijk, Vladje, ik ben middeleeuws chic!”

“Je bent middeleeuws storend,” zei hij zonder op te kijken.

⚰️ De Grote Ontsnapping

De rondleiding eindigde in een donkere kelder vol kettingen, kooitjes en dingen die piepten zonder duidelijke reden.
Vladje trok aan een hendel — natuurlijk deed hij dat — en het licht doofde.

Een deur sloeg dicht.
De gids gilde: “Wie heeft dat gedaan!?”

“De geschiedenis,” zei Vladje. “Ze wreekt zich.”

Huubje riep: “Ik ruik paniek! En kaas!”

Luma: “Misschien is dit onderdeel van de beleving?”

Moira lachte sinister. “Of een kans om iets uit te proberen…”

Vladje draaide zich langzaam naar haar toe.
“Als ik straks wakker word met een balg om mijn enkel, verlaat ik de beschaving voorgoed.”

De lichten flitsten weer aan.
De gids zat op de grond, bleek en bibberend.

“Misschien… misschien moeten jullie… eh… vertrekken,” stamelde hij.

“Graag,” zei Vladje. “Voordat iemand met een idee komt.”

Huubje stak zijn hand op. “Te laat. Ik heb er al drie.”

🍺 Epiloog – De Bar na de Beproeving

Ze zaten even later in een Brugse kroeg.
Moira nipte van haar bier. “Vond je het niet leerzaam?”

“Ja,” zei Vladje. “Ik heb geleerd dat jij gevaarlijk wordt met inspiratie.”

Huubje zat te gniffelen. “Ik heb geleerd dat ik martelwapens inwendig kan produceren.”

De barman keek bezorgd. “Euh… ik ga even de ramen openzetten.”

Luma zuchtte dromerig. “Ik heb geleerd dat glitter niet overal bij past.”

Vladje zuchtte diep, keek in zijn glas en zei:
“Ik heb geleerd dat de echte foltering niet in het museum stond… maar naast me zat.”

Huubje liet nog één kleine echo horen. 💨
“En tóch overleefd!”

Moira glimlachte breed. “Missie geslaagd!”

Vladje: “Ja. Voor de hel misschien.”