🪑 “Cursus Stilzitten Zonder Te Zeiken”

(Of: hoe zelfs stilte ruzie kreeg met Vladje)

🧘 HOOFDSTUK 1 – DE AANKONDIGING VAN DE ELLENDE

“Vladje,” zei Moira opgewekt (wat altijd een slecht voorteken was),
“ik heb ons ingeschreven voor iets nieuws!”

Hij zuchtte. “Mag ik raden? Een workshop huilen bij kaarslicht?”

“Nee! Een cursus stilzitten zonder te zeiken!”

Vladje fronste. “Dat klinkt als een cursus om mij te beledigen.”

Luma klapte in haar handen. “Ik heb mijn glitterkussen al mee!”

“Dat is ironisch,” zei Vladje. “Jij kunt nog geen tien seconden stilzitten zonder te beginnen fonkelen.”

Huubje geeuwde. “Stilzitten? Dat kan ik. Als ik slaap.”

Moira straalde. “Het is goed voor innerlijke rust!”
“Mijn innerlijke rust is al dood,” bromde Vladje. “Laten we haar niet opnieuw trauma’s bezorgen.”

🪷 HOOFDSTUK 2 – DE TEMPEL VAN DE STILTE

De cursus vond plaats in een houten schuur vol mensen die eruitzagen alsof ze al drie levens zwegen.
Er hing een bord:

Welkom, zoekers van sereniteit.

Vladje las het en zei:
“Ze moeten dat bord vervangen door ‘Welkom, slachtoffers van sociale druk.’”

De begeleider – een man in witte linnen broek, met de blik van iemand die in een vorige leven een bloem was – sprak langzaam:
“Vandaag… leren we… de kunst van… aanwezig zijn… in niets.”

Vladje fluisterde: “Eindelijk een onderwerp waar ik talent voor heb.”

🌬️ HOOFDSTUK 3 – DE EERSTE MINUTEN STILTE

Iedereen zat op een matje.
Sluit je ogen. Adem in. Adem uit.

Na tien seconden fluisterde Luma: “Mag ik glitteren in stilte?”
De begeleider glimlachte. “Alle uitdrukking is welkom.”
Vladje: “Dan wil ik vertrekken.”

Na dertig seconden hoorde men… PFFFrrt.
Huubje’s bijdrage aan de meditatie.

Een vlaag van iets onbeschrijfelijks verspreidde zich door de ruimte.
De begeleider kneep zijn ogen dicht.
“Laat los wat vastzat,” fluisterde hij.

Vladje: “Dat heeft hij letterlijk genomen.”

🪑 HOOFDSTUK 4 – VLADJE TEGEN DE ZENMEESTER

“Focus op je ademhaling,” zei de man.
“Ik focus op overleven,” antwoordde Vladje.

“Wat voel je?”
“Boosheid, jeuk en de geur van falen.”

“Laat dat gevoel toe.”
“Dat is precies wat ik al doe. Sinds ik hier zit.”

Moira probeerde positief te blijven. “We moeten luisteren naar onze gedachten.”
Vladje: “Mijn gedachten luisteren niet terug.”

Luma begon te hummen.
De begeleider: “Wat een prachtige trilling!”
Vladje: “Ja, dat was het begin van mijn zenuwinzinking.”

🕯️ HOOFDSTUK 5 – DE STILTE BREEKT

De begeleider liet een gong horen.
“Voel hoe het geluid in je lichaam zindert.”

Huubje schrok wakker, dacht dat het etenstijd was, en rende naar voren.
Hij ramde per ongeluk tegen de gong.

BONGGGGGGGGGGGG!

Iedereen schrok, iemand gilde, Luma liet glitter ontploffen uit pure reflex.
De begeleider zat onder de sterrenstof en sprak monotoon:
“Het universum… is aanwezig.”

“Ja,” zei Vladje droog. “En het lacht ons uit.”

☕ HOOFDSTUK 6 – DE NABESPREKING (OF: THEE VAN WROK)

Na afloop zaten ze rond een houten tafel met kruideninfusie.
Moira: “Vond je het niet rustgevend?”
Vladje: “Ik heb drie keer geprobeerd dood te gaan van verveling. Dat telt als ontspanning, toch?”

Luma: “Ik voelde m’n chakra’s tintelen!”
“Waarschijnlijk door de glitterstof in je longen,” zei hij.

Huubje nipte aan zijn thee, keek rond en zei:
“Dus… wanneer eten we?”

De begeleider kwam nog even langs.
“Ik voelde… weerstand in jullie groep.”
Vladje: “Gefeliciteerd. U bent helderziend.”

🌒 EPILOOG – STILTE, DE REVANCHE

Die nacht schreef Vladje in zijn dagboek:

“Vandaag geleerd: stilte is niet vredig. Stilte is een akoestische marteling met luchtvervuiling.”

Huubje sliep met open bek.
Luma droomde glitter.
Moira plande al de volgende cursus: “Positief Denken voor Pessimisten.”

Toen Vladje dat hoorde, fluisterde hij:
“Hopelijk is er een geavanceerde versie: Negatief Denken voor Realisten.”