☔ Hoofdstuk 1 — De Ongelukkige Uitnodiging

Het was een druilerige zaterdagavond, perfect voor duisternis, stilte en nihilisme.
Vladje zat met een glas wijn, een sardonische blik en nul plannen — tot Moira binnenstormde als een glitterorkaan met ADHD.

“VLADJE! We gaan naar het SPOOKHUIS VAN GENT!”

Vladje knipperde traag.
“Waarom? Ben ik doodverklaard?”

“Nee! Voor de gezelligheid!”

Hij trok een gezicht alsof hij net gehoord had dat broccoli nu ook als dessert gold.
“Gezelligheid is een virus, Moira. Ik ben immuun.”

“Kom op! Een avond vol spanning, mysterie en emoties!”

“Fantastisch. Alles wat ik actief vermijd.”

Luma zweefde binnen met glitter in haar haar. “Oeh, ik voel al paranormale vibraties!”

“Dat,” zei Vladje, “is gewoon de elektriciteitsrekening die stijgt.”

Huubje kwam aanrollen met een rugzak vol chips.
“Spoken? Lekker! Die knapperige soort, of meer sponzig?”

🕯️ Hoofdstuk 2 — De Hel Voorbij de Kassa

Het spookhuis stond midden in Gent — een gotische blokkendoos vol rookmachines, nepbloed en toeristen met trauma’s.

Aan de ingang stond een man verkleed als vampier met het charisma van koude soep.
“Welkom in het rijk der duisternis!” riep hij dramatisch.

Vladje: “Oh, dus gewoon Gent op een maandag.”

Ze kregen kaartjes, glowsticks en het advies “niets aan te raken.”
Dat advies ging 37 seconden goed.

Luma: “Oooh kijk, een ketting!”
Moira: “Oooh kijk, een hendel!”
Huubje: “Oooh kijk, een snack!”

Er klonk GEKRAAK, GEGIL en GEVLOEK.

De gids draaide zich om:
“Wie heeft hier op het alarmsysteem gedrukt?”

Vladje: “Waarschijnlijk karma. Het heeft me gevonden.”

💨 Hoofdstuk 3 — De Eerste Angstaanval (Niet Vladje’s, helaas)

Ze liepen een donkere gang in.
Er hing mist, er klonk gekreun, en Moira gilde al bij de eerste schaduw.

“Vladje, daar beweegt iets!!”

“Ja,” zei hij droog. “Dat heet luchtcirculatie.”

Een rubberen skelet viel uit het plafond.
Moira gilde.
Luma klapte.
Huubje at het touw.

“Is het voorbij?” vroeg Moira trillend.

“Ja,” zei Vladje, “tot karma besluit om de vervolgaflevering te starten.”

Huubje grinnikte. “Ik vond het leuk! Er was actie én geluid.”

“Dat was jij,” zei Vladje. “Stop met stinken van opwinding.”

💨

De gids begon te kokhalzen.
“Wie—wie deed dat?”

Vladje: “De natuur. Ze communiceert via damp.”

🪓 Hoofdstuk 4 — De Martelkamer van Misverstanden

Ze kwamen in een ruimte vol kettingen, pinnen, maskers en twijfelachtige meubels.
Een bordje zei: “Replica’s — niet aanraken.”

Moira’s ogen glinsterden. “Ooooh! Inspiratie voor thuisdecoratie!”

“Ja,” zei Vladje, “want niets zegt ‘welkom’ zoals een middeleeuwse duimschroef op de salontafel.”

Huubje kroop in een ijzeren maagd.
“Knus!” zei hij, terwijl het deksel dichtklapte.

“Waar is Huubje?” vroeg Luma.

“Waarschijnlijk in therapie,” mompelde Vladje.

Van binnen klonk een stemmetje: “Ik denk dat ik vastzit!”

“Laat maar,” zei Vladje. “Misschien komt er eindelijk rust.”

🕸️ Hoofdstuk 5 — De Spinnekamer der Wanhoop

Luma zong iets met “licht en liefde”.
De spinnen begonnen spontaan te vallen.
Zelfs het neppe geraamte probeerde te ontsnappen.

Moira wapperde met haar jas. “Ze zitten op me!”

“Gewoon blijven bewegen,” zei Vladje, “dan raken ze in de war van je energie. Net als mensen.”

Huubje liet weer een klein poefje.

De mist verdween. De gids zakte neer.
Luma juichte: “Kijk, de geesten nemen hem over!”

“Of zijn longen nemen vakantie,” zei Vladje.

🔥 Hoofdstuk 6 — De Kettingzaag van de Chaos

In de laatste zaal stond een man met een kettingzaag.
Hij brulde, de motor gromde, de lampen flikkerden.

Moira: “AAAAH!”
Luma: “Wat een intense aura!”
Huubje: “Wat een lawaai! Ik doe mee!”

💨

De zaagman stopte middenin zijn act.
De motor sputterde.
Hij legde het ding neer.

“Serieus,” zei hij door zijn masker, “wie heeft daar iets laten ontsnappen?!”

Vladje wees zwijgend naar Huubje.
“Hij is… biologisch actief.”

De man knikte. “Respect.”
En liep huilend naar buiten.

☕ Hoofdstuk 7 — De Natrauma van Gent

Ze zaten na afloop in een café, tussen toeristen die duidelijk beter door het leven gingen.

Moira: “Nou, dat was een ervaring!”

“Ja,” zei Vladje. “Zoals voedselvergiftiging ook een ervaring is.”

Luma nippte van haar thee. “Ik voelde zoveel energie!”

“Dat was koolstofmonoxide,” zei Vladje.

Huubje grinnikte. “Ik vond het geestenhuis best gezellig. Alleen jammer dat de spoken niet terug durfden.”

Moira keek naar Vladje. “Geef toe, diep vanbinnen vond je het leuk.”

Hij keek haar strak aan. “Moira… diep vanbinnen vind ik vooral spijt.”

Ze lachte. “Dus volgend jaar weer?”

“Alleen als het in stilte is, ondergronds, zonder zuurstof.”

Huubje knikte voldaan. “En mét snacks.”

🪦 Eindconclusie:
Ze kwamen levend buiten. De geesten bleven binnen.
En Gent overweegt nog steeds om Vladje en co. een permanent verbod te geven op publieke uitjes.