Voorwoord 

De sluipmoordenaar van verbinding, rust en betekenis

---

"Druk zijn is het nieuwe ‘ik besta’."

Het was een vriendin die het hardop uitsprak, midden in een gesprek over werk, kinderen en het gevoel altijd achter te lopen. “Als ik niet druk ben, voel ik me nutteloos,” zei ze. En ergens herkende ik het. Want hoe vaak antwoorden we niet met een gehaast “Druk, hoor!” wanneer iemand vraagt hoe het gaat? Alsof het een trofee is. Alsof een vol leven per definitie een gejaagd leven moet zijn.

Maar wat als we onszelf voor de gek houden?

Wat als al die drukte niet bewijst dat we leven, maar juist verhindert dat we echt leven?

De prijs van onze gejaagdheid

We hebben meer technologie, meer gemak, meer keuzes dan ooit. Toch voelen we ons vaak opgebrand, gehaast en onvervuld. We scrollen door eindeloze feeds, maar verlangen naar echte gesprekken. We plannen elke minuut van onze dag, maar vergeten hoe het is om niets moeten. We zijn hyperconnected, maar eenzaam.

Ergens onderweg is ‘druk zijn’ een sluipmoordenaar geworden. Het steelt:

• Verbinding – omdat we wel liken, maar niet meer luisteren.

• Rust – omdat we pauzes invullen met nog meer prikkels.

• Betekenis – omdat we rennen voor deadlines, maar vergeten waarvoor we eigenlijk leven.

Dit boek is een tegengif

Geen pleidooi voor minder doen, maar voor bewuster doen. Geen aanval op ambitie, maar een wake-upcall: wat als je níét uitgeput hoeft te raken om iets van waarde te creëren? Wat als je meer krijgt door minder te jagen?

In dit boek onderzoek ik:

• Waarom we verslaafd zijn geraakt aan drukte (en hoe die verslaving in stand wordt gehouden).

• Wat we echt missen als we altijd ‘aan’ staan.

• Hoe we ruimte terugwinnen voor wat telt – zonder ons terug te trekken op een berg.

Een uitnodiging

Dit boek is voor iedereen die ooit:

• Na een volle dag toch het gevoel had niets gedaan te hebben.

• Even snel' je telefoon pakte – en vergat hoe het voelt om onverdeeld aanwezig te zijn.

• Diep van binnen weet: zo was het leven niet bedoeld.

Het is tijd om de drukte te doorzien. Niet morgen. Niet als het rustiger wordt. Nu. Want stel dat het nooit rustiger wordt?

— [Hubertus Timmers]