Het “Rustige” Idee

Het begon met een pamflet in Moira’s bezemkast. Tussen de spinnenwebben en haar collectie “Kruiden voor Magische Menstruatieproblemen”, lag een folder met in sierlijke letters:

“Tai Chi voor Monsters – vind je innerlijke kalmte met zachte bewegingen en tragere ademhaling!”

Moira keek op van haar bezem die ze net aan het parfumeren was met absintdamp.
"Rustige bewegingen… Ademhaling… Vladje moet dit doen," zei ze hardop. “Die kerel heeft de rust van een panikerende haan in een blender.”

Op dat moment hoorde ze een luide gil vanuit de kelder.

“MOIRA! WAAR IS MIJN CAPE?! IK BEN DRIE MINUTEN TE LAAT VOOR MIJN MIDDERNACHTELIJKE KLACHTMOMENT!”

Moira zuchtte. “Tai Chi it is.”

Het Monsterlijke Welkomstmoment

De cursus werd gegeven in een oud klooster omgebouwd tot centrum voor “alternatieve therapeutische chaos”. Een plek waar weerwolven leerden mediteren, goblins aan kleitherapie deden en vampiers... tja, hun best deden.

Vladje keek al meteen alsof hij iemand moest bijten.

“Dit ruikt naar salie, lavendel en teleurstelling.”

Huubje, het cynische knaagdier, zat ondersteboven in Moira’s tas. Hij snoof diep. “Klinkt als jouw parfum.”

Moira negeerde het beestje en liep verder. Luma zweefde inmiddels achter hen aan, in een aura van vlinders, glitter en een parfumwolk die verdacht veel op verliefdheid rook.

“Vandaag wordt zó magisch!” zong Luma. “Ik voel de liefde al in mijn tenen!”

Vladje keek naar zijn eigen tenen. “ik voel krampen.”

De Eerste Beweging

De Tai Chi meester was een oud wezen, een soort kruising tussen een yeti, een sensei en een verlepte mandarijn. Zijn naam was Meester Shh.

“Welkom… tot stilte… en balans…,” fluisterde hij zo zacht dat Vladje dacht dat hij een wind hoorde. Letterlijk.

“Vandaag bewegen we... als water.”

“Kan water ook kokend zijn?” bromde Vladje.

Ze gingen in een kring staan, op yogamatjes. Ieder kreeg een mat in hun eigen aura-kleur. Moira’s was paars met sterren. Luma kreeg een roze met glitter. Vladje had... een zwart vod, uit protest.

“En nu: de Eerste Stroming van de Gevederde Phoenix... langzaam... langzaam...”

Moira gleed elegant met haar handen door de lucht alsof ze soep roerde in slow motion.

Luma draaide een pirouette en liet glittervlokken neerdalen als liefdevolle sneeuw.

Huubje... begon aan het matje te knagen.

Vladje zuchtte luid, tilde zijn arm op...

...en op dat moment vloog een weerwolf, twee goblins en Meester Shh tegen de muur alsof er een stormram ontplofte.

Iedereen bleef roerloos liggen.

“…wat?” zei Vladje, verbaasd.

Luma klapte in haar handen. “Wauw! Je chakra’s zijn boos!”

De Meditatieve Ramp

“Nu... de Adembalans,” zei Meester Shh nadat hij zich had losgepeuterd van een gordijn.

“Adem in... langzaam... tot in je buik... dan uit... als een rivier...”

Vladje ademde in, diep, krachtig…

...en kreeg een vlaag knoflookadem terug van zichzelf.

Hij kuchte, struikelde, sloeg per ongeluk met zijn elleboog tegen Moira’s oor, die daardoor haar bezem liet vallen op Luma’s hoofd.

Luma sprong op, gooide per ongeluk haar “Liefdespoeder der Onbeheersbare Affectie” in de lucht.

Alles veranderde in slow motion.

De poederdamp daalde neer... op een weerwolf en een mummie. Die keken elkaar plots aan met de blik van een romantische kerstfilm.

Huubje, bedekt in roze stof, begon plots zijn yogamatje te omhelzen.

Moira probeerde zen te blijven.

“Ademen... ik moet ademen... ik BEN een bloem in de wind…”

Maar haar bloem kwam met een doorn. Want toen ze een sierlijke draai wilde maken, gleed ze uit over een glittervlek en viel met haar neus recht in Huubjes liefdesmatje.

Huubje keek haar aan, zuchtte, en plaste op haar haarlok.

De Grote Liefdesverwarde Chaos

Binnen vijf minuten was de les veranderd in een middeleeuws liefdesdrama. Monsters liepen hand in hand. Twee skeletten probeerden te zoenen maar raakten enkel met hun kaken in elkaar verstrikt. Een demon en een elf discussieerden over hun toekomstige babynamen.

Vladje probeerde zich uit de roze dampen te werken.

“DIT IS GEEN TAI CHI. DIT IS TAAI CHI. ALLES KLEEFT!”

Hij deed een woedende beweging om de lucht van zich af te slaan…

...en smakte zijn rug tegen een gong, viel op een kabouter en brak zijn linkerteen op een wierookpot.

“AAAH! IK HEB DE ZEN UIT MIJN BOTTEN GESLAGEN!”

Hij kroop wanhopig richting de uitgang.

“Ik ben te oud voor deze liefdevolle bende...”

De Afsluitende Klaagzang

De les eindigde met “rustige ligmeditatie”, waarbij iedereen moest ontspannen en de liefde in hun hart voelen.

Vladje lag als een verkreukelde spin op zijn matje.

Zijn gezicht was roder dan een blozende biet. Zijn tenen pulseren in hun eigen ritme. Zijn haar stak rechtop van frustratie. Zijn cape was in tweeën gescheurd. Hij lag op glitter.

Luma lag naast hem te glimlachen.

“Vond je het niet heerlijk?”

“Als ‘heerlijk’ betekent dat ik drie breuken, twee kneuzingen en een glitter in m’n oog heb... absoluut.”

Moira lag met kompressen op haar hoofd. “Huubje heeft mijn zen opgegeten.”

Huubje lag opgerold in de houten gong, zijn buik bol van de matten. Hij boerde een hartje.

De Weg Naar Huis

Ze strompelden naar buiten.

Vladje hinkte. Moira droeg haar bezem als kruk. Luma zweefde tevreden met een sjaal van rozenblaadjes. Huubje rolde in een bolletje glitter.

Vladje bromde.

“Tai Chi voor monsters... wat wordt het volgende? Meditatieve fluittherapie voor mummies? Kabouteryoga met angststoornis? Planking voor spoken?!”

Huubje giechelde. “Jij plankt al jaren. Tegen je zin.”

Vladje keek hem aan.

“Ik haat alles wat rustiger beweegt dan m’n humeur.”

De Evaluatie

Een week later kregen ze een evaluatieformulier.

Vraag: Wat heb je geleerd van Tai Chi?

Moira:
"Dat mijn haar geen liefde verdraagt. En glitter niet zen is."

Luma:
"Dat liefde overal is. En op yogamatjes groeit. En op Vladje’s cape!"

Huubje:
"Dat ik hou van matten. Vooral als ik er op mag plassen."

Vladje:
"Dat Tai Chi gevaarlijker is dan zonlicht, knoflook én relatiegesprekken samen. En dat ik innerlijke rust haat. Punt."