De Gave van Innerlijke Rust… of zoiets

Het begon, zoals alle grote rampen, met een flyer.

“🌿 Vind je balans! Kom tot jezelf! – Gratis proefles Yoga voor beginners – Ontspan, adem en laat los 🌿”

Moira vond hem in haar brievenbus, tussen een rekening voor 'toverstofbelasting' en een folder van een fabeldieren trimsalon. Ze las de flyer, ademde diep in en riep meteen:

“Vladje, we gaan!”

Vladje keek op uit zijn kist vol sarcasme en mompelde:
“De enige houding die ik doe is horizontaal.”

Toch stond hij twee dagen later, compleet tegen zijn zin, in een muffe gymzaal met lavendelgeur, een tapijt vol verdwaalde sokken en een instructrice die eruitzag alsof ze al 300 jaar geen serieuze emotie had gevoeld.

Les 1 – De Ochtendzon en de Zuurpruim

Instructrice Shanti: “Welkom, lieve zielen. Ik voel al jullie energie stromen... nou ja, behalve bij jou, blauwe meneer, jij straalt... iets duisters uit.”

Vladje: “Dat is pure zelfhaat. En knoflookintolerantie.”

Luma fladderde enthousiast binnen met een yoga-outfit gemaakt van bloemblaadjes en een haarband met glitterhartjes.
“IK VOEL DE ENERGIE VAN DE AARDE! En van een croissantje dat iemand vergeten is in z'n tas.”

Moira rolde haar matje uit en ging meteen in de Lotushouding, al was het meer een Kaktushouding. Ze vergat alleen haar haarrollers uit te doen. Resultaat: elke keer dat ze haar hoofd bewoog, vloog er eentje richting een ander deelnemer.

Huubje kwam grommend binnen, snuffelde aan alle matjes, en koos er eentje. Om erin te bijten. Hard.

Shanti: “We beginnen met de Zonnegroet.”

Vladje: “Ik groet liever de schaduw met een middelvinger.”

De Eerste Houding – De Neerwaartse Helse Hond

Iedereen boog naar voren. Vladje kreunde.

“Mijn ruggengraat heeft net ontslag genomen.”

Zijn cape raakte verstrikt in zijn benen. Zijn benen raakten verstrikt in zijn frustratie. Zijn frustratie raakte verstrikt in de yogariem van een bejaarde goblin naast hem.

Hij viel om. Niet elegant. Als een zak verdoemde aardappelen.

Huubje: “Gracieus als een omvallende koelkast. Zonder garantie.”

Luma probeerde ondertussen haar Vlinderhouding... maar haar vleugels gingen spontaan fladderen van enthousiasme. Ze vloog per ongeluk tegen het plafond, liet glitter regenen over iedereen en knalde tegen een tl-buis. Licht uit.

“SORRIEEEE! Het was de liefde die me optilde!”

Les 2 – De Brug naar de Hel

De volgende houding was De Brug.

Moira lukte het bijna. Tot ze nieste door de lavendelgeur. Haar nek klikte. Haar been schoot omhoog. Haar slipper raakte Vladje in het gezicht.

Vladje: “Geweld is NIET de bedoeling van yoga, Moira!”

Moira: “Dat was een reflex!”

Huubje: “Ik zou reflexen ook slaan als ze dat gezicht hadden.”

Vladje probeerde nu serieus mee te doen. Hij tilde één been op in Krijgerhouding II, maar vergat dat zijn benen al 600 jaar roestig zijn.

Hij viel. Wéér.

Deze keer op zijn gezicht. Zijn cape trok de halve yogamat mee, en hij gleed als een blauwe surfplank richting Luma, die hem per ongeluk kuste op zijn oor.

Luma: “Oeh! Je hebt koude oortjes! Romantisch!”

Vladje: “Help. Ik ben besmet met affectie.”

Les 3 – Ademhaling… en Flatulentie

Shanti: “Laten we nu focussen op ademhalen. In door de neus, uit door de mond…”

Huubje (onderbreekt): “Of via de achterkant. Zoals Vladje straks na die lavendelthee.”

Iedereen ademde diep in. Behalve Vladje, die per ongeluk de geur van Huubje's yogamat binnenkreeg.

Vladje: “Wat is dit? Een mengsel van kaas, schimmel en trauma?”

Huubje: “Dat is mijn natuurlijke afweer. Biologisch én wettelijk.”

Luma zat intussen in een rare halve Kameelhouding met haar benen in een hartvorm, glitter op haar neus, en riep naar Shanti:

“Voel jij ook dat de liefde in je zit… óf is dat gewoon je lunch die terug omhoog komt?”

Het Incident – Het Grote Kraken

Toen kwam de Omgekeerde Sprinkhaan. Niemand begreep die houding.

Behalve Vladje. Die dacht dat het gewoon liggen was. Tot hij zijn been omhoog probeerde te gooien... en zichzelf vastzette.

“Ik zit... vast. Aan mezelf. Ik ben een menselijk IKEA-meubel zonder handleiding!”

Moira kwam helpen. Ze trok. Luma probeerde hem met liefde los te knuffelen. Huubje beet in zijn cape om te “helpen”.

Er klonk een luide KRÀKKK.

Vladje schreeuwde.

“MIJN WERVELKOLOM HEEFT HET BEGREPEN. IK NIET.”

Shanti panikeerde. Ze wilde een EHBO-koffer pakken, maar vond alleen een doos met chakra-kristallen en een poster van een lama met zonnebril.

Epiloog – De Revalidatie

Vladje lag twee weken lang in een stoel, ingepakt als een emotionele burrito. Hij kreunde bij elke beweging.

Moira: “Tja, yoga is geen zwartmagie, hé.”

Vladje: “Zwartmagie zou minder pijnlijk zijn geweest.”

Luma: “Maar kijk! Je bent wel helemaal gereinigd van binnen. En van buiten. En van de heupen!”

Huubje: “En van waardigheid. Die is volledig uitgezweet.”

Iedereen lachte. Behalve Vladje.

“Als iemand het woord ‘innerlijke rust’ nog één keer zegt, bijt ik hun chakra’s af.”

Naschrift – Yogafobie

Sindsdien weigert Vladje het woord “matje” te gebruiken.
Moira koopt alleen nog toverboeken over “passieve ontspanning”.
Luma heeft haar eigen yogavariant ontwikkeld: “Liefde & Luchtigheid”, waarbij je vooral zingt, glinstert en koekjes serveert.
Huubje? Die plast op elke flyer die nog maar ruikt naar lavendel.

En Shanti?
Ze is naar een klooster in IJsland vertrokken.
Ze beweert nu tegen iedereen dat ze enkel nog lesgeeft aan stenen.
En dan alleen basalt.
Want dat klaagt tenminste niet.